KOT BRYTYJSKI KRÓTKOWŁOSY
BRI - British Shorthair

Kot brytyjski krótkowłosy zwany jest często kotem brytyjskim niebieskim. I choć niebieskie umaszczenie jest najbardziej popularne, to odmian barwnych istnieje około 150.

Koty brytyjskie mogą być jednokolorowe: niebieskie (a), czekoladowe (b), liliowe (c), rude (d), kremowe (e), czarne (n), cynamonowe (o) i białe (w).

Ciekawym umaszczeniem jest szylkret: połączenie koloru podstawowego z rudym lub kremowym. I tak występują: szylkret niebieski (g), szylkret czarny (f), szylkret czekoladowy (h), szylkret cynamonowy (q), szylkret liliowy (j) oraz szylkret niebieski z białym (g03). Umaszczenie to występuje tylko u kotek. Pożądane jest równomierne wymieszanie barw.

Oprócz odmian z jednolitą barwą włosa od nasady do końcówki, istnieją także umaszczenia, gdzie włos jest biały u nasady, ale z różną ilością barwy w kierunku końcówki. Są to kolory: cieniowane, dymne, srebrzyste i szynszylowe (oznaczane literką s do barwy podstawowej).

Do wszystkich tych odmian kolorystycznych dochodzą jeszcze pręgowania: klasyczne (22), tygrysie (23) i cętkowane (24).

Pięknie wyglądają koty brytyjskie z różną ilością bieli. Mamy tu: bikolor (oznaczany jako 03) - biel występuje obok koloru bazowego w ilości 25-50%, arlekin (oznaczany jako 02) - ilość bieli wynosi ponad 50% i van (oznaczany jako 01) - to kot biały z plamami koloru na głowie, ogonie i jedną dopuszczalną na tułowiu.

Ostatnią grupą kolorystyczną i szczególnie bliską mojemu sercu są colourpointy. Kolorem umaszczenia tego kota jest kolor znaczeń występujących na pyszczku (tzw. maska), na uszach, ogonie, łapkach i genitaliach.

Poza znaczeniami colourpointy posiadają tzw. kolor bazowy, który powinien być zgodny z kolorem znaczeń. Obecnie FIFe uznaje następujące pointy: seal (n 33), niebieski (a 33), czekoladowy (b 33), liliowy (c 33), rudy (d 33), kremowy (e 33). Uznane są także colourpointy pręgowane, przy czym określa się je liczbą 21.

Umaszczenie to uzyskano w latach 60-tych ubiegłego wieku przez krzyżówkę kota brytyjskiego z perskim colourpointem. Musiało upłynąć około 30 lat żeby było oficjalnie uznane przez międzynarodowe organizacje felinologiczne.

Futerko małego colourpointa wygląda inaczej niż futro dorosłego kota. I nie chodzi tu tylko o strukturę włosa (to dotyczy wszystkich odmian barwnych kotów brytyjskich) ale o kolor, który wybarwia się u niektórych odmian nawet do 2 roku życia.
Wszystkie colourpointy mają niebieskie oczy.

Yoko - czekoladowy colourpoint (b33) w wieku 3 miesięcy

Yoko - czekoladowy colourpoint (b33) w wieku 12 miesięcy

Różnorodność umaszczenia brytyjczyków to tylko jeden aspekt "cudowności" tej rasy. Duże wrażenie robią piękne oczy. Są wielkie, okrągłe i wyraziste. Kolor zależy od umaszczenia, i są to: pomarańczowe, niebieskie, zielone lub dwubarwne u kotów białych (jedno oko może być niebieskie, a drugie pomarańczowe).

Gęste i sterczące futerko kota brytyjskiego nie tylko pięknie wygląda bo przypomina pluszowego misia, ale przede wszystkim daje dużo przyjemności w dotyku. Krótkie, grube i zaokrąglone łapki, okrągła głowa z "pućkowatymi" policzkami i masywna sylwetka - dopełniają obrazu pluszowego misia.

Wygląd Brytyjczyka idealnie współgra z jego charakterem. Jest kotem spokojnym, niezbyt ruchliwym - skakanie po meblach i firankach go nie interesuje, woli się wylegiwać na miękkim posłaniu, najchętniej obok właściciela. Nie jest kotem nachalnym, pieszczoty lubi, ale z umiarem. Idealnie nadaje się do mieszkania, nie potrzebuje dużych przestrzeni. Świetnie "dogaduje" się z innymi zwierzętami i dziećmi. Wszystko to oczywiście dotyczy dorosłych osobników, jak wiadomo kocięta - i nie ma tu znaczenia rasa - są jak małe dzieci.

KOT BRYTYJSKI DŁUGOWŁOSY
BLH - British Longhair

Koty brytyjskie długowłose różnią się od krótkowłosych jedynie długością i strukturą włosa. Odmiany barwne, charakter i eksterier są takie same.

Trochę historii

Pierwsza i druga wojna światowa spowodowały prawie całkowite wyniszczenie rasy kota brytyjskiego. W latach 50 ubiegłego wieku podjęto starania odbudowania rasy, kojarząc kota brytyjskiego z kotami innych ras. Były wśród nich koty perskie, po których brytyjczyki odziedziczyły gen długiego włosa. Hodowcy kotów brytyjskich starali się wyeliminować koty z genem długiego włosa jako niepożądane w hodowli i rozmnażaniu, mimo to, co jakiś czas przychodziły na świat kocięta długowłose z rodziców krótkowłosych. Dla niektórych hodowców takie kocięta były niepożądane, inni zaczęli dostrzegać piękno długiego futerka u kotów brytyjskich. I właśnie ci ostatni, rozpoczęli batalię o uznanie tej odmiany.

Najwcześniej (w 1999 roku) uznało tę rasę TICA - amerykańskie stowarzyszenie felinologiczne. W 2008 roku dzięki Polskiemu Związkowi Felinologicznemu odmianę tę uznało WCF - World Cat Federation. Niestety, jedna z największych na świecie organizacji felinologicznych Fife ciągle odwleka decyzję o uznaniu tych pięknych kotów za rasowe.